موسسه عصبی شناختی و رفتاری از یک رویکرد درمانی چند لایه برای درمان اختلالات شناختی و عصبی استفاده می کند. بیماران مبتلا به اختلالات شناختی و رفتاری مختلف توسط یک تیم  از پزشکان متخصص درمان می شوند. این تیم به طور معمول شامل: یک روانشناس بالینی، یک روانپزشک مشاور، یک رفتارشناس، یک درمانگر توانبخشی شناختی/گفتار درمانگر و یک پزشک بالینی تعدیل عصبی است که معمولاً از مداخلات نورومدولاسیون برای تقویت توانبخشی رفتاری و شناختی استفاده می کنند.

ما ترکیبی از درمان‌های سنتی، مکمل و همچنین استفاده از درمان‌های تجربی را در صورت لزوم ارائه می‌کنیم. این ترکیب از گزینه های درمانی معمولاً در سایر کلینیک ها یافت نمی شود و یکی از ویژگی های منحصر به فرد کلینیک نروشاین است. به عنوان مثال، هنگام درمان اختلالات شناختی، ما معمولاً با ترکیب توانبخشی شناختی، با تقویت‌کننده‌های شناختی، و یک یا چند شکل از تعدیل عصبی که بر یک برنامه سلامت رفتاری جامع که از برنامه‌های تغذیه‌ای خاص، آموزش تغییر ضربان قلب، افزایش کمیت و کیفیت استفاده می‌کند، درمان می‌کنیم. از خواب بیمارمان و کاهش استرس، درمان‌های ترکیبی مشابه برای درمان انواع بیماری‌های عصبی-روان‌پزشکی مانند: OCD و همچنین در درمان درد و خستگی مزمن استفاده می‌شود.

برخی از این درمان ها و گزینه های مشاوره عبارتند از:

• توانبخشی شناختی

بیمارانی که در برنامه توانبخشی شناختی شناسایی می شوند، بر اساس نوع اولیه اختلال شناختی خود، به عنوان مثال، ماژول نقص توجه، حافظه کاری و سیستم اجرایی وارد یک ماژول می شوند. هر بیمار درمان‌های خاصی را برای این نوع اختلال شناختی با استفاده از ترکیبی از مداخلات اصلاحی، تطبیقی ​​و جبرانی دریافت می‌کند که در مؤسسه عصب شناختی و رفتاری ما برای ماژول آنها بر اساس درمان‌های معتبر از کارآزمایی‌های بالینی اصلاح شناختی ایجاد شده است استفاده می شود.

• نورومدولاسیون

یکی از هیجان انگیزترین زمینه ها در علوم اعصاب بالینی، توسعه مداخلات نورومدولاسیون برای درمان اختلالات عصبی و روانپزشکی است. به طور کلی دو دسته اصلی نورومدولاسیون وجود دارد: (تهاجمی و غیر تهاجمی)

برخی از نمونه‌های اشکال تهاجمی تعدیل عصبی شامل: تحریک عمیق مغز است که برای درمان بیماری پارکینسون تایید شده است و نیاز به جراحی مغز و اعصاب دارد. تعدیل کننده های عصبی کاشته شده نیز برای درمان درد مزمن مورد تایید FDA هستند. این دستگاه‌ها برای کاشت دستگاه‌های تعدیل‌کننده عصبی در تلاش برای مسدود کردن یا کاهش پیام‌های درد، معمولاً در سطح نخاع، به جراحی نیاز دارند. درمان تشنج الکتریکی یا ECT نیز تهاجمی در نظر گرفته می شود زیرا تشنج حالت عمومی ایجاد می کند و بیماران در طول عمل بیهوش می شوند. در مواردی که ECT به 800 تا 1000 میلی آمپر نیاز دارد، از مداخله تعدیل کننده عصبی غیرتهاجمی استفاده می شود، در بزرگسالان، معمولاً حداکثر 2 میلی آمپر و معمولاً تا 1 میلی آمپر در کودکان کافی است.در کلینیک نروشاین فقط از مداخلات عصبی غیر تهاجمی (NM) استفاده می شود. این مداخلات نیازی به جراحی یا بیهوشی ندارند. NM معمولاً با اعمال جریان های الکتریکی ضعیف برای تأثیرگذاری یا تعدیل فعالیت عصبی فیزیولوژیکی در مغز عمل می کند. این جریان‌ها عموماً از خارج از سر، یعنی از طریق جمجمه، از طریق حسگرهای EEG که روی سطح پوست سر قرار دارند، اعمال می‌شوند. سایر اهداف رایج اعصاب جمجمه ای هستند که از پیشانی یا گوش خارجی قابل دسترسی هستند.

 

• آیا نورومدولاسیون ایمن است؟

در حال حاضر، در طول 20 سال گذشته تقریباً 1000 مطالعه تعدیل عصبی در جمعیت های سالم و بالینی انجام شده است. در چندین کشور، از جمله ایالات متحده آمریکا، اشکال مختلف مداخلات NM برای درمان افسردگی و درد مزمن تایید شده است. بسیاری از مطالعات NM نیز برای مطالعه افزایش شناختی در داوطلبان سالم مطالعه غیر بالینی و همچنین در جمعیت های بالینی مانند بیماری آلزایمر، سکته مغزی، ADHD، اوتیسم و ​​آسیب مغزی تروماتیک انجام شده است. استفاده از NM آسان است، بی خطر در نظر گرفته می شود و فقط عوارض جانبی خفیفی گزارش شده است. اینها معمولاً شامل گزگز خفیف و خارش خفیف زیر الکترودها هستند. در تمام مطالعات NM انجام شده تا به امروز هرگز یک عارضه جانبی جدی که منجر به بستری شدن در بیمارستان، آسیب دائمی یا مرگ شود، وجود نداشته است.

• نوروفیدبک

در میان این کاربردهای مختلف نورومدولاسیون، نوروفیدبک تنها شکل فعال تعدیل عصبی است که بیمار را ملزم به یادگیری کنترل فعالیت عصبی فیزیولوژیکی خاص می کند. اگرچه نوروفیدبک از دهه 1960 به عنوان یک ابزار بالینی مورد استفاده قرار گرفته است، نوروفیدبک نقشه برداری مغز با استفاده از نرم افزار LORETA یک پیشرفت نسبتاً جدید است که قدمت آن تقریباً به سال 2008 بازمی گردد.

تجربیات؛ از کارکردهای اساسی مانند حفظ بیداری تا عملکردهای پیچیده مانند تصمیم گیری را پوشش می دهد.

-تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS)

در میان مداخلات NM ترانس کرانیال، تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) بیشترین مطالعه را در 20 سال گذشته داشته است. این یک درمان غیر تهاجمی و بدون درد تعدیل مغز است که از جریان های الکتریکی مستقیم بسیار کوچک برای تحریک بخش های خاصی از مغز استفاده می کند. یک جریان ثابت و با شدت کم از طریق دو یا چند الکترود که بر روی سر قرار گرفته اند عبور می کند که فعالیت نورون ها را تعدیل می کند. صدها مطالعه نشان می دهد که ممکن است یک ابزار ارزشمند برای درمان اختلالات شناختی و همچنین شرایط عصبی روانی مانند اختلالات خلقی و درد مزمن باشد. اگرچه در چندین کشور برای درمان افسردگی و درد تایید شده است، اما در حال حاضر، tDCS یک درمان تایید شده توسط FDA نیست. بیشتر بدانید.

-تحریک جریان متناوب ترانس کرانیال (tACS)

تحریک جریان متناوب ترانس کرانیال (tACS) شبیه به tDCS به عنوان یک تکنیک تعدیل کننده عصبی است، اما به جای اعمال جریان الکتریکی مستقیم، tACS یک جریان سینوسی را در فرکانس انتخابی نوسان می دهد تا با نوسانات قشر طبیعی مغز تعامل داشته باشد.

مزیت این رویکرد، جذب شبکه‌ها یا مدارهای قشری است که می‌توان آن‌ها را با سرعت/فرکانس خاصی تعدیل کرد تا فعالیت در این شبکه‌ها یا مناطق را کاهش داده یا افزایش دهد.

-تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) یک روش غیر تهاجمی است که از میدان های مغناطیسی برای تحریک سلول های عصبی در مغز برای بهبود علائم افسردگی استفاده می کند. TMS معمولاً زمانی استفاده می شود که سایر درمان های افسردگی مؤثر نبوده باشند.